Sokół. Opowieść o miłości do ginącej przyrody – John Alec Baker

Ta książka jest niewątpliwie jednym z arcydzieł dwudziestowiecznej prozy. Ma styl tak intensywny i czarodziejski, że obserwacja ptaków staje się uświeconym rytuałem. […] Kiedy ją przeczytasz, już nigdy nie wypuści cię ze swego uścisku.
Robert Macfarlane

Przesycona namiętną gwałtownością, a przy tym cudownie czuła.
Andrew Motion

Przepiękne kompendium lirycznego pisarstwa przyrodniczego w najlepszym wydaniu.
„Guardian”

Inspiracja dla przyszłych pisarzy i dar dla miłośników natury.
„Times Literary Supplement”

Arcydzieło literackie!
„Independent”

Rzadka, nadzwyczajna książka… jego frazy mają intensywność rozbłysku magnezji.
„Observer”

Jedna z najlepszych książek przyrodniczych, jakie kiedykolwiek powstały.
„BBC Wildlife”

Sokół jest niemal transsubstancjacją, w religijnym znaczeniu, gdzie obserwator niemalże staje się obserwowanym obiektem: sokołem. Ta książka jest na liście lektur obowiązkowych w mojej szkole filmowej.
Werner Herzog

Czytałam tę książkę kilkanaście razy. Niemal równie obsesyjnie, jak Baker obserwował ptaki. Fragmenty znam na pamięć — to mój Pan Tade­usz. Jeździłam zimą rowerem po podobnym prostokącie wokół Wisły, obserwując myszołowy, pu­stułki, czaple. Towarzyszył mi audiobook Sokoła, zachwycająco przeczytany przez Davida Atten­borough.
Może przeczytacie tę książkę na wakacjach nad Wigrami albo w Grecji. Ale lepiej, byście przeczy­tali ją w najgorszym momencie życia, gdy patrzycie w przepaść. Zobaczycie, jak ona jedna podaje Wam rękę i daje receptę na życie: obserwuj przyrodę, ko­chaj, pisz. Do wyboru, można mieszać.
Patrycja Sasnal

***

John Alec Baker urodził się w 1926 roku i spędził życie w Chelmsford w hrabstwie Essex. Jego książki zrodziły się z obserwacji ptaków zamieszkujących wiejskie tereny Essex, zwłaszcza okolice Chelmsfordu i wybrzeża. Najsłynniejszą z nich, pozycją, która odmieniła sposób pisania i myslenia o ptakach i przyrodzie jest Sokół. Baker zmarł w 1986 roku.